Self-acceptance

Self-acceptance

Self-acceptance does not mean that you think you’re perfect or better than others. It doesn’t mean that you believe you don’t have any faults or weaknesses. Self-acceptance means that you understand you are human, just like other people, and that, of course, you have strengths and weaknesses. It means you accept your failures and successes in the past and future. It means you are prepared to grow continuously.

Why do so many of us talk about our own faults? If we have the power to think we are responsible for bad things, we also have the power to stop this kind of thinking.

Steps to self-acceptance

Find your own value system. Make a list of what you believe in and what you don’t believe in. Write down your most important values. Why do you want to live according to those values?

Your value system may have some of your childhood lessons. But you may also decide not to believe in some lessons related to your family of origin. Your value system should only have what is right for you.

Stop being angry about mistakes and failures. Stop being angry at yourself. It is not possible to know about everything. It’s important to learn from our mistakes. But it is never helpful to punish ourselves for past mistakes.

Accept imperfection. No one is perfect, and no one can be perfect. Ask yourself: Why do I have to be perfect? I don’t expect others to be! Learn to accept yourself: your strengths, weaknesses, mistakes, and all.

خود پذیری

خودپذیری به این معنی نیست که فکر کنین بی نقص هستین یا از بقیه بهترین یا اینکه باور داشته باشین هیچ عیب یا نقطه ضعفی ندارین. خودپذیری یعنی درک کنین یه انسان هستین که مثل بقیه آدمها یه مسیر همگانی رو طی میکنین و اینکه البته نقاط ضعف و قوتی دارین. خودپذیری یعنی قبول کنین که شکستها و موفقیتهایی داشتین – و خواهید داشت – اما دوست دارین در روند بی وقفه رشد فردی باشین.

ما باید از خودمون بپرسیم چرا خیلیهامون انقدر نسبت به خودمون منتقد هستیم. اما اگه ما این قدرت رو داریم که خودمونو مقصر بدونیم، این قدرت رو هم داریم که جلوی مقصر دونستن خودمونو بگیریم.

مراحل رسیدن به خودپذیری

سیستم ارزشیتون را مشخص کنین. یه لیست از چیزایی که بهشون اعتقاد دارین و چیزایی که بهشون اعتقاد ندارین تهیه کنین. مهمترین ارزشهاتونو بنویسین و همینطور اینکه چرا میخواین با این ارزشها زندگی کنین.

سیستم ارزشیتون ممکنه شامل بعضی از چیزایی باشه که وقتی بزرگ میشدین بهتون یاد دادن، اما ممکنه بعضی از چیزایی که تو خانواده بهتون یاد دادن رو آگاهانه در نظر نگیرین. سیستم ارزشی تون باید فقط اون چیزایی رو دربر بگیره که براتون درسته.

خودتونو بابت اشتباهات و شکستها ببخشین. یه تصمیم آگاهانه بگیرین که خودتونو ببخشین.
ما نمیتونیم بابت چیزایی که قبلا نمیدونستیم یا ازشون بی خبر بودیم خودمون سرزنش کنیم، حتی اگه حتی اگر الان میدونیمشون. مهم اینه که از اشتباهاتمون درس بگیریم، اما اینکه دائما خودمون رو برای حسرتها و پشیمونی هایی که داریم تنبیه کنیم هیچ کمکی نمیکنه.

کاستی رو بپذیرین. هیچکس بی عیب نیست و هیچکس نمیتونه بی عیب باشه. از خودتون بپرسین: من فکر میکنم کی هستم که باید بی عیب باشم اما انتظار ندارم بقیه بی عیب باشن؟ یاد بگیرین که خودتونو همونطور که هستین بپذیرین: نقاط قوتتون، نقاط ضعفتون، اشتباهاتتون، و همه چیز رو.