فهرست مطالب

Sense of Touch Is Several Different Senses Rolled into One

We have more than five senses. What you might think of as your sense of “touch” is actually many different sensory nerves that allow you to tell the difference between various types of mechanical forces, to notice changes in temperature, and to feel pain.

Our brains constantly process huge amounts of information relating to your sense of touch or heat from our environment. As you hold your coffee cup in the morning, you can sense whether the coffee is too hot, just right for drinking, or has gone cold. You can feel the weight of the cup in your hand and the smoothness of its surface, and sense the place of your arm as you move to drink it.

To understand all these stimuli, our bodies need to change outside environmental information into biological signals. This process begins at nerve cell endings in our skin. On the surface of these nerve cells are specialized molecules that can open in response to an environmental stimulus, resulting in an electrical signal in that small area. This signal can then be developed into an electrical signal that is transmitted via nerve cells to our brain, where it is interpreted as a sensation.

So when you next drink hot coffee, or feel a cool breeze on your face, imagine those tiny molecules in your nerve endings, working hard to deliver those signals to your brain so you can enjoy the world around you.

حس لامسه از یه عالمه حواس متفاوت تشکیل شده

ما بیشتر از پنج حس داریم. اون چیزی که فکر میکنید حس «لامسه» شماست درواقع یه عالمه اعصاب حسی هستن که به شما اجازه میدن انواع نیروهای مکانیکی رو از هم تمایز بدین، تغیرات دما رو تشخیص بدین و درد رو احساس کنین.

مغز ما دائم مقدار زیادی از اطلاعات لامسه‌ای و حرارتی رو از محیط اطرافمون پردازش میکنه. همین که صبح دست شما دور فنجون قهوه‌تون میپیچه، میتونین حس کنین آیا قهوه زیادی داغه، مناسب نوشیدنه، یا سرد شده. میتونین وزن فنجون رو در دستتون و صاف بودن سطح اون رو حس کنین، و موقعیت بازوتون رو حس میکنین حین این که تکونش میدین تا یه جرعه بنوشین.

برای فهمیدن همه این محرک ها، بدن ما باید اطلاعات محیطی بیرونی رو به سیگنال های بیولوژیکی تبدیل کنه. این روند در انتهای سلول عصبی در پوست ما شروع میشه. در سطح این سلول های عصبی مولکولهای تخصصی‌ای هستن که در پاسخ به محرک محیطی باز میشن و یه سیگنال متمرکز شده ایجاد میکنن.
این سیگنال سپس میتونه تقویت بشه به یه سیگنال الکتریکی که توسط سلول های عصبی به مغز ما منتقل میشه، که در اونجا به یه حس تفسیر میشه.
پس دفعه بعد که یه جرعه قهوه داغ مینوشین یا نسیم سرد رو روی صورتتون حس میکنین، اون مولکول های کوچولو در انتهای اعصابتون رو تصور کنین که دارن سخت کار میکنن تا اون سیگنال ها رو به مغز شما منتقل کنن تا بتونین از دنیای اطرافتون لذت ببرین.